‘Zelfs de boodschappen doen voor de buurvrouw maakt me gelukkig’
Ayse Boya uit Lochem
Sinds de lintjesregen op maandag 26 april 2021 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
“Een oud-leerkracht van de lagere school vertelde mij een keer dat ik de extra taallessen die werden gegeven aan migrantenkinderen helemaal niet nodig had. Maar hij vond het wel fijn dat ik meedeed, want dan kon ik tolken voor de nieuwkomers. Toen vond ik het al fijn om mensen te helpen. En dat is gebleven: zelfs de boodschappen doen voor de buurvrouw maakt me gelukkig. Ik bied ook nog steeds taalhulp: via de bibliotheek, via Stichting Welzijn Lochem en via de moskee.”
Een bevoorrecht persoon
“Toen ik een tijdje geen betaald werk had, werd ik beheerder van het winkeltje van de moskee. Ik was voor bijna iedereen vraagbaak en heb veel contacten opgedaan, zowel binnen als buiten de moskee. Daaruit zijn ook veel van mijn vrijwillige activiteiten ontstaan, zoals bij de Stichting Ouderenwerk, de Stichting Levende Namen en de Raad van Kerken en Geloofsgemeenschappen.”
“Een van mijn belangrijkste taken op dit moment ligt binnen de adviesraad sociaal domein. Ik doe mijn best om ervoor te zorgen dat mensen met een migratieachtergrond hun weg weten te vinden naar maatschappelijke ondersteuning als dat nodig is.”
“Ik ben een heel positief iemand en een praktiserend moslima. Ik sta ’s ochtends vroeg op en heb al heel veel gedaan als andere mensen nog wakker moeten worden. En ’s avonds na het wassen en het avondgebed kan ik er ook weer tegenaan. Ik ben altijd heel open over wie ik ben en wat ik wil, bijvoorbeeld vijf keer bidden per dag. Daar is dan altijd respect voor en mensen gaan met mij op zoek naar een oplossing. Ik ben een bevoorrecht persoon voor wie de deuren altijd opengaan.”
Een feestelijke dag
“Mijn dochter vertelde me dat ze een fotosessie als cadeau had gekregen en ze vroeg de hele familie om zich daarvoor te kleden. Toen we de deur uitgingen, stond daar de burgemeester en was alles versierd. En er waren vrienden die met hun duimen omhoog stonden. Ik had het nog steeds niet door en dacht: we komen te laat voor de fotosessie. Maar ik voel me supertrots en zeer vereerd met de onderscheiding. Het was een hele feestelijke dag en het huis stond vol met bloemen.”