‘Als ik op vrijdag naar mijn blinde maatje ga, kom ik tot rust’
Henny Hauschild uit Hoogeveen
Sinds 26 april 2022 Lid in de Orde van Oranje-Nassau
“Door een dodelijk ongeluk bij mij in de buurt heb ik op mijn 18de mijn EHBO-diploma gehaald. Deze heb ik toen laten verlopen. Later heb ik die opleiding opnieuw gedaan via het bedrijf waar ik werkte en werd ik eerstehulpverlener. Dat was mijn eerste vrijwilligersfunctie. Ik heb ook lang in het bestuur van de afdeling Assen van de EHBO-vereniging gezeten.”
“Via mijn secretarisfunctie bij de IVN-afdeling Aa en Hunze (instituut voor natuureducatie) rolde ik in de vakantiegroep van mensen met een verstandelijke beperking van de Hartstichting. Op mijn 50ste ben ik gestopt met betaald werk en toen wilde ik meer doen met gehandicapten en ouderen. Door te zoeken op internet ben ik vrijwilliger geworden bij de Koninklijke Visio. Ik zet me in voor blinden en slechtzienden met een beperking. Mijn eerste activiteit was bij de toneelclub: gewoon behulpzaam zijn. Van twee mensen ben ik persoonlijk vrijwilliger geworden. Later kwam ik in contact met Vakantievreugd en ben ik als begeleider ook meegegaan met hun vakanties voor mensen met een verstandelijke beperking. Dat is daarna niet meer opgehouden.”
Alles moet juist langzaam
“Gehandicapten zijn heel afhankelijk maar ook heel dankbaar. Ik heb echt het gevoel dat ik onder hen mezelf kan zijn. In mijn werk heb ik altijd op mijn tenen gelopen en op een gegeven moment kon ik dat niet meer. Met hen hoef ik niet op te schieten. Alles moet juist langzaam. Als ik op vrijdag naar mijn blinde maatje ga, kom ik tot rust.”
“Bij de IVN-afdeling Hoogeveen bekleed ik een bestuursfunctie en werk ik met ouderen en kinderen. Ik probeer hen de natuur te laten beleven. Vanochtend ging ik naar een woonzorghuis in Kerkenveld met beestjes die ik had gevangen in huis. Ik vroeg of ze die beestjes herkenden en iedereen had daar een eigen beleving bij. Het lijkt heel erg op hoe kinderen de natuur beleven.”
“Als ik met gehandicapten op vakantie ben, dan gaat voor mij de knop om. Zij staan voorop. Wat zij willen, dat gaan we doen. Ik heb me maar te gehoorzamen. Dat geldt niet als ik belastingpapieren invul van mensen voor de FNV of voor de thuisadministratie van de vereniging Humanitas. Ik krijg weleens de vraag om iets in te vullen wat niet waar is, maar dat doe ik niet. Ik houd wel van eerlijkheid.”
Een leugentje om bestwil
“Visio had mij gemaild voor een vergadering maar eigenlijk voelde ik me helemaal niet geroepen om daar bij te zijn. Tot het laatste moment zou ik eigenlijk iets anders gaan doen. Uiteindelijk ben ik toch maar overstag gegaan, omdat de gehandicapten moeilijker voor zichzelf kunnen opkomen. Toen ik binnenkwam, zag ik de moeder van één van mijn blinde maatjes. Dat vond ik raar maar ik dacht er nog niks bij. Pas toen ik twee mannen zag van de EHBO kreeg ik het door: ik zou een lintje krijgen. Ook mijn logé uit het Asielzoekerscentrum was erbij. Hij zat in het complot terwijl ik nog zo had gezegd: je mag niet liegen. Maar dit was een leugentje om bestwil.”
“Voor mij hoeft dit soort spul niet. Ik doe mijn werk voor anderen. Aan de ene kant vond ik het leuk en eervol. Maar andere kant dacht ik: ik wil weg. Toen de burgemeester sprak, ging er zoveel door me heen dat ik de eerste helft van zijn toespraak miste.”